سابقه برگزاری نمایشگاههای فروش بهاره در مرز و بوم به دو ده سال پیش گشوده می گردد . در اوایل دهه هفتاد دولت با دقت به پرورش تورم و ارتقا ارزش ها تصمیم گرفت با هدف حمایت از ساخت داخل و در اختیار گرفتن ارزش ها مبادرت به عرضه بی واسطه کالا کند تا نیز تولیدکنندگان و نیز مصرف کنندگان فارغ از دخالت واسطه ها و حذف دلال ها بتوانند در زمان ای محدود و در مکانی های خاص ما یحتاج لازم خود را تهیه و تنظیم نمایند . رفته رفته برگزاری نمایشگاهها فراگیرتر و متداول شد تا جائیکه از عرضه پوشاک و کیف و کفش گرفته تا آجیل و خشکبار و هر نوع کالایی که قضیه نیاز خانوارها بود جای خودش را در این نمایشگاهها باز کرد . هرچه بسط و توسعه و گسترش این نمایشگاهها و تنوع کالا عمده می شد مشکل ها و نارسایی آن نیز بیشتر می شد بطوریکه اجناس نامرغوب داخلی و وارداتی ، کالاهای قاچاق و رعایت نکردن مورد ها بهداشتی و ایمن نبودن محل برگزاری نمایشگاه، عرضه فرآورده به وسیله فروشندگان واسطه های دست چندم بجای حضور تولیدکنندگان اصلی، برگزاری نمایشگاههای سوای جواز و تحلیل دستگاههای ذیربط و عوامل متعدد دیگر باعث اعتراض صنفها و مصرف کنندگان آخرین یعنی خریداران را به همپا داشته باشد . بر همین شالوده در یک سری سال اخیر دولت مصم است با همیاری و نقش افرینی اکثر صنفها با وجود مخالفت های فراوان با برگزاری نمایشگاههای بهاره با تاکید بر حضور صرفا تولیدکنندگان داخلی و عرضه کالای با کیفیت و کمتر از قیمت عرف بازار و در مقطع و مکان های مختص و بطور محدود برگزار شود .
به عبارتی طور که در ابتدا نیز گفته شد، نمایشگاه بهاره به یاد عرضه بدون واسطه متاع دارای مزیت هایی مانند: صرفه جویی در وقت، کیفیت، تنوع ، ارزانی و توانایی خرید قشرهای کم درآمد جامعه؛ می‌باشد که نمی توان از آنان دیده پوشید اما با این وجود مشکلات و مسائلی نیز وجود دارااست که می بضاعت و توان به نارضایتی صنفها و مشارکت نداشتن برخی یا بهتر است بیان کنم بخش اعظم تولیدکنندگان کالای با کیفیت داخلی و مالک برند در اینگونه نمایشگاه ها اشاره کرد .
برهمین شالوده در نشستی با حضور هوشیار فقهیی معاون کارها قتصادی و برنامه ریزی اتاق صنوف جمهوری اسلامی ایران برخی معضلات و مساله این فروشگاهها چک و در ذیل آورده شده است: